Patatstraat R.I.P.

In Nieuws door HB7 Reacties

SloopPatatstraat2
Daar gaat-ie, het beroemde straatje dat eigenlijk geen straat maar een passage was. Een stukje zwevende stad met chronische topdrukte, waar je tussen de snijbloemen en muzikanten door laveerde, kruisende reizigers ontweek, iets te snacken, rozen voor je lief, een pakje sigaretten, beltegoed of wat te lezen voor in de trein scoorde. Het straatje dat een halve meter vloerverschil tussen station en HC overbrugde. Het foeilelijke maar zo bruisende straatje. We missen je nu al. Snif.
SloopPatatstraat1

Voor nostalgici: we hebben altijd dit nog.

[foto’s: PV]

Reacties

  1. Guido

    Weinig weemoed maar toch een stukje historie dit. Ik kan me nog de panfluitgroepen herinneren die hier (ongevraagd) hele stromen mensen muzikaal welkom heten.

  2. Maarten de Jong

    Ik snap niet waarom we hier nostalgisch en sentimenteel gaan doen. Hoog Catharijne for god sake 🙁 naoorlogse stadsplundering waar de nazi’s nog een puntje aan kunnen zuigen. Een prachtig station met omringende wijk tegen de vlakte voor betonkolossen. Een oud Sovjet zou het nog waarderen, maar wij beschaafde mensen? De patatstraat en alles wat Hoog Catharijne is het liefst gisteren nog tegen de vlakte.
    Beste oplossing: Een stadpark met een paar restanten Hoog Catharijne om aan te tonen dat mensen ook in vredestijd in staat zijn om te verwoesten. Ik vind het in mijn conservatisme bijna ongepast om sentimeel te zijn over de patatstraat.

    1. Pim

      Ja Maarten, het beeld van de stad die Utrecht was vóór Hoog Catharijne, verdwijnt langzaam uit het collectief geheugen: de meerderheid van de Utrechters heeft nooit iets anders gekend dan HC met de patatstraat. Terugverlangen naar de uitgewoonde bende die het was de laatste jaren gaat mij ook te ver. Maar enige nostalgie is menselijk.

    2. Auteur
      HB

      Een variant op het Stockholm syndrome… De sloop van het oude stationsgebied staat helemaal los van de herinneringen aan hoe tot voor kort was, mooi of lelijk. Iedereen heeft daar persoonlijke herinneringen aan en die zijn echt niet allemaal negatief. Dus je kunt er gerust met weemoed aan terugdenken.

    3. Michiel

      Altijd amusant wanneer mensen – vaak tegenstanders van iets – hun visie op de situatie zo belangrijk vinden dat ze deze willen opdringen aan de rest. Heb je zelf wel door hoe ontzettend arrogant dat overkomt, Maarten?

      Het feit alleen al dat je zo uit de hoek komt maakt dat mensen er tegenin willen gaan, ook al zouden ze het roerend met je eens zijn.

      Ook ik vind de oude blokkendozen een grote, goedkope onsamenhangende rotzooi. Als relatief jonge bewoner van Utrecht begrijp ik ook niet dat dit Utrecht in de jaren ’60 en ’70 is aangedaan.

      Echter, de begeleidende tekst legt uitstekend uit waarom iemand bij deze gebeurtenis stil kan en mag staan. Nostalgie en sentimentaliteit is niet voorbehouden aan mooie gebouwen of breed gedragen architectuur. Het gaat hier om een van de drukste – al dan niet het drukste – straatje van Nederland. Miljoenen mensen hebben hier gelopen, afgesproken, omhelst, gegeten, gelachen en gezoend. Hoe lelijk dan ook, het was voor ontelbaar veel mensen het begin en het einde van hun bezoek aan Utrecht.

      Je kunt niet ontkennen dat dit stukje Utrecht mensen heeft geraakt, zowel op een positieve als negatieve manier. Voor een ander bepalen wat hij of zij bij de sloop ervan voelt, is niet aan jou.

      1. Maarten

        Noem het chargeren, prikkelen een stimulans om te verwoorden waarom je iets zou missen. Herbert heeft dat prachtig verwoord. Iedereen is inderdaad vrij om te bepalen wat hij of zij denkt. Voor mij was het straatje vies desolaat en een tijd lang zelf onguur je was altijd blij dat je op heelhuids de Jaarbeurs bereikte.

  3. Auteur
    HB

    Wat me in de afgelopen jaren is opgevallen is hoe verschillend HC wordt beleefd en beoordeeld. Jonge en oude mensen, winkelend publiek of forens, hoog opgeleid of alleen basisschool – de uitdaging is om een heel afwijkende mening met je eigen waardenset te vergelijken en te kijken of dat je oordeel beïnvloedt. Ik ervaar dat soms als confronterend maar ook vaak als verfrissend. Je vooroordelen slijten daardoor en dat is nooit verkeerd.

Laat een reactie achter op Maarten de Jong Reactie annuleren