Deconfiture

Avondwandeling zondag op het haatliefde-parkje Smakkelaarsveld. Van Vulpen heeft zijn boeltje opgepakt en Van den Heuvel zwaait er nu de scepter: nieuwe keten, nieuwe dixi’s. De nieuwe rekken zijn al flink in gebruik. De straat is onherkenbaar door nieuw asfalt en rood/witte afzettingen. Het nieuwe fietspad langs het Leidsche Veer oogt ongebruikt. FGH Bank heeft zijn gevel volledig voorzien van akelige stalen rolluiken – wat op mij overkomt als een opgestoken middelvinger naar de leefbaarheid van het gebied. De grote ronde reclamezuil, een anachronisme dat opviel door zijn onopvallendheid, is verdwenen. De Leidsche Rijn is met damwanden geblokkeerd en met zand gevuld. Een enorme stapel roestige frames ligt naast een blauw met gele sculptuur van David Vandekop [wiki]: tweemaal kunst. Russische toeristen passeren, eentje neemt een foto van het terrein. Wat hem boeit weet ik niet. Jonge fietsparkeerpassanten zoeken hun vervoermiddel in een van de talloze verspreide rekken en keuren de deconfiture van dit parkje geen blik waardig. Ik vervolg mijn route naar het Vredenburg en zie dat er weinig is veranderd. Ja, toch iets.

Er hangen vrolijke bloemenmanden aan de palen. Een lief middelvingertje terug naar FGH. Ja, van mij mogen ze de hele blauwe schutting volhangen met bloembakken. Honderden. Wat een feest zou dat zijn…