Rapp+Rapp (vervolg)

In Nieuws door HB2 Reacties

Hier volgen puntsgewijs een paar waarnemingen uit de presentatie van gisteren namiddag op het Stadhuis. Hopelijk krijg ik nog wat afbeeldingen van de powerpoint van Christian Rapp nagestuurd. Deze zal ik dan toevoegen.

1. Het verrassende van het gebouw schuilt met name in het interne: de manier waarop parkeergarage, Artplex-zalen, grand café en bibliotheek in elkaar grijpen. Passagiers op de OV-baan krijgen een uitnodigende blik op de activiteiten van het gebouw, zowel door glazen doorkijk als wanden met led-kranten.
2. De appartementen staan compleet los van de rest, ze gaan, met andere woorden, geen interactie aan met de culturele functies. Ze zijn op de bovenste helft rondom een royale binnentuin gesitueerd en hebben een gevelprofilering die doet denken aan de kantelen van een kasteelmuur.
3. Ook al werd het in de presentatie politiek correct naar voren gebracht, de deelname van het Utrechts Centrum voor de Kunsten is nog niet geregeld. Daarvoor moeten nog wat noten gekraakt worden. Je zag dat terug in het gebouwontwerp. De architect heeft er geen woorden aan gewijd, noch expliciet ruimtes voor aangewezen.

4. De architect verontschuldigde zich ervoor dat ze niet goed konden duidelijk maken dat het geen somber, donker bakstenen gebouw is. Hij liet een voorbeeld zien van een Newyorkse wolkenkrabber die een afwerking kent van groenige geglazuurde tegels met schuine vlakken. Het effect daarvan is dat de uitstraling en de toon van het gebouw sterk afhankelijk is van licht en zonnestand. Dat is wat hem voor ogen staat bij dit gebouw. Het voorbeeld dat hij liet zien was een middelgroene tegel, niet somber in ieder geval.
5. De enorme led-lichtkrant aan de westgevel, die bijna de halve hoogte omvat, zeg zo’n 20 meter, gaat voor een deel schuil achter het Leidse Veer spoorviaduct. De situatie zal extremer zijn dan nu: het maaiveld van de bibliotheek wordt het werfniveau, dat is iets boven het waterniveau van de Leidsche Rijn. Dat is niveau -1 ten opzichte van de omgeving. Daar komt nog eens bij dat het viaduct ter plaatse verbreed gaat worden. Met andere woorden, passerende treinreizigers zien eigenlijk maar de bovenste helft van de 20 meter lichtkrant.
6. Het gebouw kent een duidelijk afbakening naar de omliggende ruimte. Aan de ene kant saai, aan de andere kant is dat voor het stationsgebied ook wel de beste oplossing. Je kunt het gebouw straks gewoon vanaf de straat of vanaf het parkje benaderen. Dat bevalt me wel. Corio en de NS blijven nogal gehecht aan het extreem hoge +1 niveau, ook al bewijst men veel lippendienst aan het levendig maken van de plint. Eerst zien, dan geloven, denk ik dan. Veel te veel overkapte hoge stenige ruimtes. Dat zal bij de bibliotheek en bij het muziekpaleis vanzelf goed gaan: die zullen op straatniveau aantrekkelijk worden.
7. Ik zie in dit ontwerp, noch in de meeste andere, veel groen terug. Geen groene gevels (ja, tegeltjes), geen vegetatiedaken. Erg jammer. Ik vind een lichtkrant mooi, maar een verticale tuin vind ik ook prachtig. Ook is door de architect weinig tot niets geuit over energie en duurzaamheid van de bouw en de exploitatie.
8. Het parkdeel van het Smakkelaarsveld blijft bij dit ontwerp min of meer intact. Veel is het niet, maar dat ligt aan de gemeente, niet aan de architect, die zich keurig aan de contouren heeft gehouden.

Uit de reacties merk ik lichte teleurstelling maar ook duidelijke bijval. Helemaal zonder controverses is het natuurlijk niet. Maar dat zal bij het ontwerp van Hertzberger cs ook niet het geval geweest zijn. Inmiddels heeft men zich ermee verzoend. Dat zal met dit gebouw ook gebeuren. Het trekt geen lange neus naar de omliggende gebouwen, het maakt geen statement naar het HC-rommeltje. Er is geen uitbundige vormentaal, het blijft bij zichzelf, bij wat het moet doen voor de mensen. Veel zal afhangen van kleur, de uitstraling, de uitwerking van de westgevel. Maar heeft het een icoonwaarde? Dat is een vraag van voorbijgaande betekenis. Over twintig jaar zullen er zoveel nieuwe grote gebouwen zijn bijgekomen: allemaal iconen van de vooruitgang, mooi én lelijk.

Voor de liefhebbers: hier is de [juryverantwoording].

(afbeeldingen bron R+R)

Reacties

  1. Lars

    Hm, als ze echt zo’n steen kunnen kiezen, dat bij wisselend zonlicht ook zelf verandert – dan is dat inderdaad iets heel anders dan ik me er bij voorstelde.Jammer dat het zo hoekig is. Maar goed, voordeel van de twijfel dan maar – mits niet op het laatste moment voor goedkoop beton ofzo wordt gekozen.Vraag me wel af, zou Cório nog wat doen aan het gedateerde bruin van het MM-gebouw?

  2. Pwna|d

    Alhoewel dit zeker geen lelijk gebouw is, die leuk is voor de hovbaan-reizigers… maar een gemiste kans om het smakkelaarsveld een boost te geven. te voor de hand liggende keuze eigenlijk.

Reageer