Wat mensen beroert is wat mensen zien. Ook al staat het nog slechts op papier of computerscherm. Daar gaat alle aandacht naar uit. Dat geldt zeker voor de high-profile projecten in het stationsgebied. Niet minder interessant is wat er onder de grond gebeurt. Stoom, stroom, water, gas, telecom en afval bijvoorbeeld. Of warmte-opslag en grondwaterreiniging. Niet esthetisch, wel boeiend. Ik zet even op een rij wat momenteel speelt.
Ook de grond in het stationsgebied heeft langdurig blootgestaan aan rotzooi en viezigheid. Denk maar eens aan het westelijke NS-terrein, waar volop op- en overslag heeft plaatsgevonden, of het Jaarbeursgebied, waar vroeger havens waren. Het grondwater aldaar is belast met vreemde, voor mens en dier ongezonde stoffen. Het is weliswaar niet bedreigend, het maar laten voor wat het is, is tegenwoordig geen optie meer.
De gemeente heeft net een studie voltooid van een project dat door zijn schaalgrootte en innovatieve karakter vast flink in de belangstelling zal gaan komen. Wat zijn de ideeën? In het kort gezegd wil men op vele plaatsen in het stationsgebied warmte- en koudeopslag in de grond gaan realiseren, en wel zodanig dat het verpompte water tegelijkertijd wordt gereinigd. Ze noemen dat een ‘biowasmachine’. Ik vind dat woord wat verwarrend dus laat ik het even voor wat het is.
Door verspreid in het stationsgebied op grote schaal warmte- en koudeopslag toe te passen ontstaat in de ondergrond een systeem waarbij het grondwater voortdurend in beweging is. Het continu onttrekken en infiltreren van grondwater beïnvloedt de stromingssnelheid- en richting van het grondwater.
Ze verwachten dat het een positief effect zal hebben op de sanering dan wel beheersing van vervuild grondwater. Daarbij komt ook nog dat de verhoogde temperatuur die bij warmteopslag ontstaat, een positief effect op de natuurlijke afbraakprocessen in de ondergrond.
Door alle bouwprojecten in het stationsgebied is er een kans op verspreiding van de bekende gevallen van grondwater-verontreiniging. Door gebiedsgerichte oplossingen na te streven hoeven de individuele bouwprojecten niet langer zelf plaatselijke maatregelen te treffen. De oplossingen worden daardoor eenvoudiger en minder duur.
Op dit moment wordt nog onderzocht hoe groot de verontreinigde gebieden precies zijn en hoe ze in elkaar overlopen. De komende tijd wordt een definitief voorstel uitgewerkt en wordt ook duidelijk hoeveel kosten ermee gemoeid zijn. Gelukkig is het geen tweede Griftpark!
In latere posts wil ik nog wat schrijven over een ondergronds afvaltransport (dat er niet zal komen…) en over warmte- en koudeopslag, als hulpmiddel om energieneutrale gebouwen te kunnen realiseren. Zo langzamerhand begint dit namelijk steeds meer een item te worden in het stationsgebied.