Schavot

Terwijl buiten de grijsheid heerst en de wind zich opmaakt voor een marathonvoorstelling, zit ik wat door plaatjes en foto’s te neuzen. Veel kan ik namelijk niet melden over AS en het nodigt niet echt uit om weer eens een fotoexpeditie te ondernemen. De zomer was daar ideaal voor. Ik had toen ik hieraan begon geen idee dat de seizoenen zo bepalend zouden zijn voor het blogleven.
Volgende week is er weer een zogenoemde schouw, georganiseerd door het projectbureau. Altijd wel een aardig moment om even te kijken waar men achter de schermen mee bezig is en welke boze buurman nu weer ontstemd of ongerust is. Er zal wel weer een uur over fietsen worden gezeurd ben ik bang. Dat blijft nog vele jaren – een soort running gag. Stationsgebied, fietsrampgebied. Ik zal proberen weer verslag te doen. Dat is in ieder geval zo’n twee maanden sneller dan het officiële verslag. Sommige mensen snappen niet dat dit weblog allemaal liefdewerkoudpapier is. Ik soms ook niet.
Maar ik dwaal af. Bij het plaatjes kijken bleef ik haken op de oude gravure van het kasteel Vredenburg. Het is een mooie tekening, Anton Pieck in zwart wit. Mijn oog viel op het open veld. Wat staat daar? Het lijkt op een schavot, een galg. In die tijd een alledaagse stedelijke dienstverlening. Nu is het daar plein, markt. Misschien heb je wel eens – bij het afrekenen van een half pondje pepitamix – gedacht: ‘Hé wat een koude wind opeens’, dan weet je nu waardoor het komt.