Bijna november. Met een beetje terughoudendheid pakken we de draad weer op. Want als we heel eerlijk zijn, erg aanlokkelijk om de Utrechtse stationsgebiedplannen te volgen is het momenteel niet. Tel maar eens op: welke vorderingen worden er nu eigenlijk gemaakt?
Terwijl we onze welverdiende vakanties vierden lazen we online over aanhoudend gedoe rondom luchtkwaliteit langs het Vredenburg en perikelen bij de vorming van Stichting Muziekpaleis. Terwijl we eigenlijk hadden willen zien dat BAM nu eindelijk in die zandbak aan de slag zou gaan. Nee, je blijft tegen beter weten in hopen.
De jaren hiervoor bruiste het in het najaar van de plannen en de presentaties en er waren pittige discussies van voor- en tegenstanders. Najaren moeten bruisen en pieken, ze zijn het moment om een jaar te redden om vervolgens met kerst te kunnen constateren dat je het zo slecht nog niet hebt gedaan. Maar wat wordt 2009 voor het stationsgebied? Het jaar van de eerste paal?
Aanstaande donderdag is er weer een persgesprek van de wethouder Stationsgebied en hoofd projectorganisatie over de stavaza. Het zal ons benieuwen. Brengen ze de keuze van Rapp+Rapp als een mijlpaal? Mag toch hopen van niet. Gaan ze onthullen dat BAM nu, ondanks de lopende beroepszaak bij de Raad van State, eindelijk de eerste Dixi’s naar binnen zal rijden? Gaan ze schoorvoetend toegeven dat er weer nieuwe rechterlijke procedures zijn gestart?
Volgende week dinsdagavond is er weer een schouw in het infocentrum. Op het programma staat een presentatie van BAM en Corio over het woonwinkelcentrum De Vredenburg. Maar ik moet constateren dat de schouwen steeds matiger worden bezocht. De belangstelling ebt weg, het momentum is eruit. Deze BAM/Corio-presentatie had vorig jaar al gegeven moeten worden.
Poeh, de frustratie is er weer even uit. In een komende post een samenvatting van de plannen voor 2010. Het wordt een lange lijst. Hopelijk maakt 2010 het nu al verloren jaar 2009 een beetje goed.
Reacties
“Hopelijk maakt 2010 het nu al verloren jaar 2009 een beetje goed”
Tegen beter weten in optimistisch blijven, mooi vind ik dat.
Ach, oorlogen worden ten lange leste ook een keer ‘gewonnen’. Het gaat om het bereiken van een keerpunt. Het stationsgebiedproject doet me soms denken aan de loopgraven van de grote oorlog. In 1918 werd het uiteindelijk toch duidelijk dat het zou eindigen. De Duitsers aan het front ontdekten dat de mensen thuis, daar waar ze het voor deden, het nog slechter bleken te hebben dan zij. In een klap leek alles zinloos en was men klaar voor de capitulatie.
Ik weet niet precies waarom ik dit schrijf, maar ik vind het een mooi beeld. Wat ik wel weet is dat dit weblog geen zeurblog zal gaan worden. Dan gaat gewoon de stekker eruit, radicaal. Wel wat beters te doen namelijk.
@Herbert
helemaal mee eens. Zoals we in het StraatNieuws al aangaven, we willen geen “Zeikblog” worden, als dat gebeurt, dan gaat inderdaad de stekker eruit en dan we gewoon andere leuke dingen doen.
Wel jammer te moeten constateren dat het rondom de ontwikkelingen in het Stationsgebied oorverdovend stil is. Niks geen passie of gedrevenheid meer. Vaarwel momentum!
Hoop dat jullie je blog volhouden heren!
En dat er vaart komt in de aanpak van het Stationsgebied!