In juni schreef raadslid Gerda Oskam op haar [weblog] over de complexiteit en haalbaarheid van het Utrechtse stationsgebiedproject. Wat mij raakte was dat ze de zorg uitsprak dat dit project over een aantal verkiezingsperioden is uitgesmeerd. De dossiers zijn ingewikkeld, voor zowel raadsleden als wethouders. En wat gebeurt er over ruim een jaar, als er weer verkiezingen zijn? Dan stappen de ingewerkte bestuurders en politici op. De ambtenaren proberen vervolgens met zo weinig mogelijk kleerscheuren te koersen op de verzette bakens.
Een project met deze omvang en reikwijdte zou eigenlijk college-overstijgend bestuurd moeten worden. Ik denk nu even hardop want ik zie ook niet zo snel de praktische uitvoerbaarheid hiervan. Maar er moet toch een manier te vinden zijn om vier jaar ervaring vast te houden? Dat bespaart ons in ieder geval gênante vertoningen in raadsvergaderingen, zoals begin dit jaar toen men zich het hoofd brak over de aard van de overkluizing van de singel en de 45 meter onbebouwde strook en iedereen zich liep in te dekken en te verschuilen.
Naar aanleiding van het berichtje op Oskams weblog heb ik de bestuursrapportage Stationsgebied van september 2007 er nog even bijgepakt. Het is nog maar zo kort geleden, maar wat een enorme verschillen tussen droom en daad. Ik denk niet dat ik daar hier en nu op in moet gaan – een paar onderwerpen zijn nog wel postings waard – maar de eerstvolgende bestuursrapportage zal waarschijnlijk uitgebreid stilstaan bij de bijgestelde planningen.
Oh ja, Oskam merkt op dat er in de planningsfase tot nu toe als 54 miljoen euro is uitgegeven. Waar ze dat getal vandaan heeft weet ik niet, maar ik vind het nogal veel. De gemeente zal in totaal 350 miljoen gaan investeren. Daarvan wordt bijna alles afgedekt door inkomsten uit onroerend goed. Van dit bedrag werd vorig jaar 38 miljoen aangemerkt als risico. Hoe zouden de analyses in 2008 uitpakken? Kosten van grondstoffen en energie stijgen, de rente en de inflatie idem dito, de economische groei is door het CPB zojuist weer naar beneden bijgesteld. Men is huiverig voor wat men nog in de grond gaat aantreffen aan vervuiling en historische resten.
Maar ik wil hier niet gaan lopen doemdenken. De stad Utrecht is als regio aantrekkelijk en scoort hoog in menig lijstje. De grootste ontwikkelpartners, Corio, Jaarbeurs, NS Poort en Prorail zitten niet in sectoren waar klappen vallen. Het moet dus goed mogelijk zijn dit gigaproject langs alle obstakels te loodsen. Ook met een reeks van bestuurswisselingen.
Reacties
Op zich is er gewoon een projectbureau met ambtenaren dat zich met dit project bezig houdt. Zodra de afspraken zijn gemaakt, heeft de politiek er verder niet zoveel meer mee te maken…
Als er goede contracten met derden liggen is dat zo. Maar dat is nog lang niet voor het hele gebied geregeld. Mooi voorbeeld is de discussie rondom de tram om de zuid. Terwijl de ingenieurs de plannen voor het station aan de westzijde al bijna klaar hadden zal de politiek waarschijnlijk in september toch gaan besluiten hem oostelijk te laten stoppen, zoals nu ook al is.