Geaccidenteerd gras, narcissen en bomen maakten ooit plaats voor de beruchte fietsenzee. Deze wordt nu gedomesticeerd door hem in de grootste overdekte stalling van de wereld onder te brengen. Zo komt er plek voor de HOV-baan, die in een zwierige bocht een route naar het station zoekt. In de vroegste tekeningen was er geen plek voor de prachtige bomen aan het Leidseveer. Ze mogen kennelijk blijven, mits ze zicht gedeist houden. Hun geamputeerde silhouetten doen plaatsvervangend pijn. Pijn door het feit dat er nog maar zo’n tien procent van het oorspronkelijke groen op het Smakkelaarsveld over is. En nu wordt er naarstig gezocht naar een nieuwe bestemming voor het gebied. De gemeente worstelt met een ellenlange wensenlijst voor de openbare ruimte, naast de woningen die daar ook zullen gaan komen. Hoe dat aan te vliegen? Door passanten te vragen wat hun redenen zijn om het Smakkelaarsveld te bezoeken. Dus niet vragen wat er moet komen, maar waarom je er zou willen zijn. Goed uitgangspunt. Volgens BU is het slim om het (groene) gebied gewoon te laten ontstaan. Leg geen beperkingen op, ga niet lopen invullen. Laat de Utrechter het zelf tot leven wekken.
Verder in deze fotorepo zie je het ontstaan van het openbare gebied naast het nieuwe restaurant in TiVre (zat daar ooit niet een Japans restaurant?), de plaatbrug en de stadskamer. En opnieuw – tot onze verbazing – worden de gaten in de vloer weer anders dan onze al aangepaste verwachtingen. Ooit bedoeld als een licht- en kijkopening naar het singelwater, maar wat wordt daar nu werkelijk gebouwd? We zien een soort looproute in het midden van de centrale glaspartij. En gaan er straks watervalletjes aan de twee kopse kanten kabbelen? Een ding is duidelijk: kosten noch moeite worden gespaard.
Reacties
veel info dank!
Smakkelaarsveld was ook 15 jaar geleden een kansloze plek, vage kunst en wat gras omringt door foeilelijk beton. Hopelijk brengt het water van de leidsche Rijn ooit wat sfeer in dit gebied.
Die plaatbrug ziet er aardig uit, wordt die betonnen rand nog met baksteen bekleed, of is dit een hommage aan de betonnen viaducten van de Snelweg die hier ooit liep?
Tenslotte die doorkijken naar de Singel, wordt een soap, ooit zou de Singel zichtbaar worden, toen verdween ie onder een betonnen plaats en als compensatie zou er een doorzichtig deel komen. De vrije doorkijk bleek al snel te worden beperkt door enorme zwarte balken, vervolgens zou er water over lopen en nu lijkt het een verhoogd vlak met zitranden erom heen.
Hoe dan ook, die SIngel onder HC 2.0 wordt een tochtige donkere met mos begroeide griezelvaart. Een watervariant van de beruchte expeditie straten onder HC.
@ Herman, ik begreep dat de burgemeesters van Aleppo en Raqqa ook al hun zorgen hebben geuit over de griezelvaart. Deze heren gebruikte nog veel sterkere verwoordingen hoe angstaanjagend dat wel niet gaat worden.
Man man man wat een gezeur over 100m gracht.
@Herman beschrijft ook de manier waarop. Gemeenten zitten met de vraag of ze private bedrijven kunnen vertrouwen, ook als ze toezeggingen doen die niet (nauwkeurig) op papier staan en die tegen hun winstdoelstelling ingaan. Burgers zitten weer met de vraag of ze gemeenten kunnen vertrouwen of dat die teveel begrip tonen voor de belangen van grote private partijen.
Laten we de discussie over de overkluizing voor nu laten rusten. Er is al zoveel over gezegd.
Op dit moment is maar één vraag relevant: hoe gaat het worden?
De tijd zal het leren…
Wanneer worden trouwens die steunwanden in het midden van de singel weggehaald? De tijdelijke brug is al een tijdje weg.
Er dobbert een duikbedrijf op het water. Ik vermoed dat ze de damwanden nu snel gaan doorbranden.
“(zat daar ooit niet een Japans restaurant?)”. Dat klopt maar dan op de 1e verdieping. Op de begane grond had Staffhorst lange tijd filiaaltjes (totdat die allemaal opgingen in het grote filiaal aan het Vinke gebouw). Verder was er nog een banketbakker vergelijkbaar met de banketbakker op het Godebaldkwartier, alleen iets kleiner. En als ik me niet vergis ook een sleutelmaker.
Zoals ik in een ander artikel al eens aangaf: het was toentertijd nog voor het tweeverdienerstijdperk en het was nog in de periode dat het krijgen van kinderen niet werd uitgesteld voor de carrière. Konichi Wa kreeg volgens mij toen dus veel minder toeloop dan het nu gekregen zou hebben (los van het exclusieve imago dat Japanse restaurants toen volgens mij hadden): de eerste verdieping van Vredenburg was één van de eerste zones die werden afgesloten voor winkelend publiek.
Na het vertrek van Staffhorst naar het Vinke gebouw is het volgens mij ook nooit meer helemaal goed gekomen met ‘de winkelloop’ op de begane grond door het Muziekcentrum Vredenburg.
Als iemand aanvullingen of correcties heeft dan hoor ik ze graag!