Crone komt terug op Leeuwensteijn

en hoe verder hij ging
des te langer
was zijn terugweg

Schilder Jos Peeters verkent het ‘canvas’

De beroemde regels van C.C.S. Crone, die zeker twintig jaar de zijgevel van het inmiddels gesloopte pand Van Sijpesteijnkade 35 sierden, komen terug. Op dit moment staat Jos Peeters op een steiger op het Stationsplateau te puzzelen hoe hij die letters op de kunststof gevelafwerking moet krijgen voor aanstaande woensdag. Dat wordt doorwerken dit weekend. Hij zei dat er een lange zoektocht is voorafgegaan aan de keuze van pand Leeuwensteijn. Dat is een wonderlijke uitkomst, want voor dit pand bestaan al lang plannen om het te verbouwen, ja zelfs te vergroten tot WTC. Het feit dat het gebouw nu deze regels mag dragen zegt ons dat dat wel los zal lopen met die plannen. Alles best, CBRE, maar schop HOD eruit, ruim die viezigheid bij de entree op en regel een tijdelijke vergunning voor een café/eettentje of iets dergelijks. Zo als het er nu bij ligt is dat gebouw die tekst niet waard.

In de doorlees een tekst uit de Binnenstadskrant over deze bekende woorden.

Voor velen was het jarenlang een teken van thuiskomen: het citaat van de Utrechtse schrijver Crone (1914- 1951). Vanuit de trein zag je het op de zijgevel van het hoekpand op de Van Sijpesteijnkade 35. Het hoekpand bestaat niet meer. Om de liefhebbers van Crone niet helemaal tegen zich in het harnas te jagen, staan zijn woorden nu tijdelijk op een doek dat aan hekken hangt bij het gesloopte gebouw, ooit thuisbasis van de Nederlandse Vereniging van Blinden en Slechtzienden. Maar de tekst van Crone krijgt weer een definitieve plek, heeft het college van B&W beloofd. Delen of kenmerken van de gesloopte panden op de Van Sijpesteijnkade worden straks in de nieuwbouw langs de Leidse Rijn (kantoren en woningen tot 45 meter hoog, een HOV-baan) verwerkt. Dat geldt ook voor het citaat, uit de novelle ‘Het feestelijke leven’ (1939). Siert de Vos van de Projectorganisatie Stationsgebied weet nog niet hóe en waar de geschilderde tekst te lezen zal zijn. ‘Maar die woorden komen terug, hopelijk al voor 2019.’ Hoe lang de tekst op de gevel stond zou hij niet weten. De Vos vermoedt dat het dateert uit de wethoudersperiode van Wim van Willigenburg, dus van rond 1990. Hij zorgde ervoor dat op diverse plaatsen in de Binnenstad dichtregels verschenen.

Zachte idioten
Van de Van Seijpesteijnkade blijft slechts één gebouw (een rijksmonument) staan. Drie panden zijn nu met voorrang gesloopt om een oprit te maken voor politie-, brandweer- en ambulancewagens die richting sporen en perrons moeten. Ook blijft de verkeersleidingpost van Prorail zo bereikbaar tijdens het sloop- en bouwgeweld.
In het werk van Crone (geboren op het Oudkerkhof, schoolgegaan op het Gregorius en het Bonifatiuslyceum, letterkundig adviseur bij uitgeverij Bruna) speelt de stad een belangrijke rol. ‘Utrecht, stad van zachte idioten – ik werd er zelf geboren, zei hij’, noteerde hij ooit.
Zijn (inmiddels overleden) zoon Frans maakte in 2007 een boekje met vijfwandelingen langs locaties in het Museumkwartier die figureren in C.C.S.’s werk: ‘Het Utrecht van C.C.S. Crone’. Saillant detail: Frans Crone heeft zijn vader – een wandelaar bij uitstek – niet gekend. Crone sr. stierf voor Frans’ geboorte aan acute kinderverlamming. In de tuin van de Bruntenhof staat sinds 1979 een bronzen beeldje van een man uit wiens jasje een schuiftrompet (De Schuiftrompet is de titel van Crone’s verzamelde proza) komt piepen. Op de sokkel van het beeld staat dezelfde regel als op de Van Sijpesteijnkade.
En de tekst ‘Het Klaasje had veel noten op zijn zang. Het leek of ze rond haar hoofd krijgertje deden. Het ene oor in hetzelfde weer uit. Of het andere’ siert nog steeds de zijmuur van een huis in de Nicolaasdwarsstraat.