Knap staaltje nieuwe kleren van de keizer. Met droge ogen maakte Aernout Mik een film over… niks eigenlijk. Uitermate bekwame musici die 4′ 33” niks doen, in drie delen, voor een ongemakkelijk publiek. Moet je na afloop nu wel of niet gaan klappen? Dat soort vragen. In je achterhoofd zeurt een duiveltje. Nana nanana. De gimmick van Cage uit 1952 is een verontrustend eigen leven aan het leiden. Nu zelfs in een niet bestaande zesde zaal. Die er wel is. Of niet. Kostbaar is hij zeker. 1,5 Harde percentjes van een tamelijk indrukwekkende bouwsom. Zou Cage trouwens een welverdiend plekje hebben op de Running Cemetery? Of is deze eer dan weggelegd voor de schrijver van de begrafenismars voor de dove man die Cage’s grapje al in 1897 uithaalde? Over hem zouden wij dan een filmpje gemaakt hebben. Als je een flauwekul-onderwerp kiest, doe het dan ook goed.