Het is weer het jaarlijks terugkerende oog van de orkaan, gevuld met festivals en vakanties. Niet zoveel nieuws te melden over het stationsgebied dus. Wel bezig met wat blog-publicaties, maar die kosten nog wat tijd. Gesproken met een journalist die een groot artikel over het Utrechts stationsgebied in Vrij Nederland voorbereidt. Ook de Binnenstadskrant gaat het onderwerp weer oppakken, heb ik zojuist vernomen.
Vanmiddag wat geslenterd door natuurgebied Vredenburg, bereikbaar via de tijdelijke fietsenstalling. Het contrast met het rumoerige stadsgedrang is indrukwekkend. De stortregens hebben prachtige minicanyons uitgesleten. De taxichauffeurs gebruiken de kijkgaten om van hun koffiebekertjes af te komen. Viespeuken. Hoewel, iedereen gebruikt die openingen als een giga afvalbak. Er staat een zielige spuitbustag helemaal onderin een gat. Ik dacht dat ik een konijn zag. Een meeuw met één poot gaat onhandig op de wieken.
Wel een mooie geglazuurde potscherf gevonden. De tientallen kloostermop-model stenen van het kasteel zouden in een antieke-bouwmaterialenhandel nog een leuk bedrag kunnen opbrengen. Wat zeg ik, die liggen daar natuurlijk al. Het leuke van het slopersvak is hetzelfde als dat van het strandjuttersvak.
Nog iets gevonden. Het lag bij Steven Sterk en het heet Green Architecture Now! Groene architectuur gaat niet zozeer over architectuur, als wel over overleven. De esthetiek van architectuur is bijzaak in het beëindigen van het gevecht tegen de natuur. Ooit waren ecologische gebouwen lelijk en ingewikkeld. Dit boek toont ondubbelzinnig aan hoe aantrekkelijk ‘groene architectuur’ tegenwoordig is. Aanrader. Online onder andere [hier].