Luchtverwarring

Met toenemende ontsteltenis heb ik donderdagmiddag de raadsvergadering gevolgd. Niet vanwege de bibliotheekplannen, dat geloof ik allemaal wel. Nee, de gemeenteraad heeft verkeerswethouder De Weger gedwongen om naast de modellen voor de luchtkwaliteitsberekening ook een net van meetpunten te gaan opzetten. Mooi, eindelijk, zal je zeggen. Maar als je wat verder denkt, komen er toch een heleboel vraagtekens.

Met metingen kun je niet voorspellen. Met metingen kun je wel het model toetsen door nulpunten te ijken en parameters bij te stellen. Maar wat gebeurt er als metingen afwijken van de gegevens die het door Utrecht gehanteerde model CAR II presenteert? Hoeveel afwijking is acceptabel? Hoe waardevol zijn prognoses dan nog? Ook een meetsystematiek zal niet boven kritiek verheven zijn. Tegenstanders van de stationsgebiedplannen zullen de cijfers gebruiken die hun het beste uitkomen. Als je een hond wilt slaan is er altijd een stok te vinden.

In de raadsvergadering is niet gesproken over luchtmetingen in relatie tot uitvoerbaarheid van plannen en beleid. Ook niet over wantrouwen en gebrek aan draagvlak bij een kritische bevolking. Neemt men nu stilzwijgend aan dat de Wijk-C-, Majellaknoop- en 10 Oktoberplein-mensen nu meer vertrouwen zullen krijgen en hun bezwaren zullen inslikken? Zal de demagogie dat onze vuile lucht onnodig mensenlevens kost, stoppen?

Het had donderdag niet moeten gaan over het al of niet houden van een raadsenquête of over het al of niet meten. Of over expertmeetings of over de saldering van het stationsgebied. Waar het over had moeten gaan is hoe kan worden geborgd dat bevolking en omwonenden niet langer de hakken in het zand zetten omdat ze het bestuur wantrouwen.

Maar dat bleek te lastig voor raad en college. Daarom bleef het in de one-liner sfeer: De Weger moet meten. Ik ben bang dat dit de bestuurbaarheid van onze stad geen lucht geeft.