Mijn vriendin maakte een wat oneerbiedige vergelijking toen ze zei dat het net het orkestje op de Titanic was dat maar bleef doorspelen. Het Nederlands Kamerorkest viel de eer te beurt om vandaag het laatste concert in het Muziekcentrum Vredenburg te mogen verzorgen. Dat deden ze met veel verve, met prachtige uitvoeringen van werken van Sibelius , Britten, Vivaldi en Tsjaikovski.
Ze namen op hun eigen, verrassende wijze afscheid door één voor één van het podium te lopen in gele hesjes met felgekleurde bouwhelmen op, onderwijl Haydn’s Abschiedssymphonie spelend. Het publiek kon het wel waarderen. Mij beviel het goed dat niemand zich geroepen voelde goedbedoelde maar sfeerkillende woorden van afscheid uit te spreken.
Terwijl de delen van Tsjaikovski’s Souvenir de Florence voorbijtrokken kwamen melancholieke gedachten boven. Maar ook de gedachte dat we eigenlijk vreselijk bevoorrechte mensen zijn. Dat we zoveel prachtige muziek, gespeeld door zoveel bekwame muzikanten, in zo’n bijzondere en goedklinkende zaal hebben mogen horen, al die jaren.
(Voor de mensen aan wie het is voorbijgegaan: Muziekcentrum Vredenburg sluit zijn deuren per vandaag om over drie jaar te heropenen als onderdeel van het Muziekpaleis. De grote zaal blijft, de kleine wordt gesloopt. Morgen begint de verhuizing en ontmanteling.)
Reacties
Jezus man, ik schrik me een aap! Ik dacht even dat Muziekcnetrum Vredenburg afgebroken werd!Een van de zeer weinige niet-rechthoekige zalen met een goede akoestiek (o.a. ten gevolge van de pilaartjes aan de uiteinden van de rijen).Popconcerten die gewoon tot in de muzikale details te volgen zijn, het is ongekend!
Relax! Kleine zaal gaat weg, grote zaal wordt verbouwd. Er komen nog een paar zalen bij. De goede akoestiek blijft hopelijk…
[ik heb het voor de zekerheid nog even in de post erbij gezet.]
Ja gelukkig blijft de grote zaal in Vredenburg!Goede zaal, goede akoestiek!